Hialuronidaza jest powszechnie występującym w przyrodzie enzymem.

Znaleźć ją można w organizmach kręgowców, gdzie zlokalizowana jest w wątrobie, nerkach, skórze, jądrach oraz płynach ustrojowych takich jak krew czy łzy. Zdolność wytwarzania hialuronidazy posiadają także niektóre bakterie oraz grzyby. W organizmie człowieka naturalnie występuje 5 typów hialuronidazy, które są zlokalizowane w różnych miejscach naszego organizmu – pełnią tam określoną funkcję1.

Podstawowym zadaniem hialuronidazy jest rozkład kwasu hialuronowego, stanowiącego naturalne spoiwo międzykomórkowe w organizmie człowieka. Dzięki temu zwiększa ona przepuszczalność tkanki łącznej oraz zmniejsza lepkość płynów ustrojowych. Hialuronidaza uczestniczy w ważnych procesach fizjologicznych, począwszy od zapłodnienia, kończąc na starzeniu.1 Ze względu na swoje właściwości enzym ten znalazł szerokie zastosowanie w medycynie1.


Do dziedzin w których wykorzystywana jest hialuronidaza, możemy zaliczyć:1,2

chirurgię
okulistykę
onkologię
dermatologię
immunologię
ortopedię
ginekologię

Hialuronidaza

ponad 65 lat stosowania i doświadczeń klinicznych

Hialuronidaza dopuszczona do obrotu w Stanach Zjednoczonych3

1948

Rekombinowaną hialuronidazę ludzką – rHuPH (HalozyneTherapeutics Inc.) dopuszczono do obrotu w Stanach Zjednoczonych9 (uwaga: nie dopuszczono do obrotu jako samodzielny produkt na wszystkich rynkach UE)

2005

fSCIG* dopuszczona do obrotu w UE3

2013

fSCIG dopuszczona do obrotu w Stanach Zjednoczonych3

2014

W UE złagodzono ograniczenia stosowania fSCIG w związku z ciążą, laktacją i wpływem na płodność3

2015

1960-2000

Zgłaszano stosowanie hialuronidazy3, 4-10:

  • podczas nawadniania podskórnego u pacjentów pediatrycznych,
  • do podawania leków,
  • do rozprowadzania leków znieczulających miejscowo,
  • w leczeniu bólu

2013

Trastuzumab zatwierdzony do obrotu w UE11

2014

Rytuksymab zatwierdzony do obrotu w UE12

2016

fSCIG zatwierdzona przez Komisję Europejską do stosowania u pacjentów pediatrycznych w wieku 0-18 lat3

1948

Hialuronidaza dopuszczona do obrotu w Stanach Zjednoczonych3

1960-2000

Zgłaszano stosowanie hialuronidazy3, 4-10:

  • podczas nawadniania podskórnego u pacjentów pediatrycznych,
  • do podawania leków,
  • do rozprowadzania leków znieczulających miejscowo,
  • w leczeniu bólu

2005

Rekombinowaną hialuronidazę ludzką – rHuPH (HalozyneTherapeutics Inc.) dopuszczono do obrotu w Stanach Zjednoczonych9 (uwaga: nie dopuszczono do obrotu jako samodzielny produkt na wszystkich rynkach UE)

2013

Trastuzumab zatwierdzony do obrotu w UE11

2013

fSCIG* dopuszczona do obrotu w UE3

2014

Rytuksymab zatwierdzony do obrotu w UE12

2014

fSCIG dopuszczona do obrotu w Stanach Zjednoczonych3

2015

W UE złagodzono ograniczenia stosowania fSCIG w związku z ciążą, laktacją i wpływem na płodność3

2016

fSCIG zatwierdzona przez Komisję Europejską do stosowania u pacjentów pediatrycznych w wieku 0-18 lat3

Referencje:

*fSCIG, ang. facilitated subcutaneous immunoglobulin – immunoglobulina do ułatwionego podawania podskórnego

  1. Matysiak J. i wsp. Znaczenie hialuronidaz we współczesnej medycynie. Nowiny Lekarskie, 2013; 82, 2: 156-162.
  2. Wasserman R.L. i wsp. Recombinant human hyaluronidase-facilitated subcutaneous infusion of human immunoglobulins for primary immunodeficiency. J Allergy Clin Immunol, 2012; 130(4): 951-957.
  3. Wasserman R.L. i wsp. Recombinant human hyaluronidase-facilitated subcutaneous immunoglobulin infusion in primary immunodeficiency diseases. Immunotherapy, 2017; 9(12): 1035-1050.
  4. Wasserman R.L. i wsp. Recombinant human hyaluronidase facilitated subcutaneous immunoglobulin treatment in pediatric patients with primary immunodeficiencies: long-term efficacy, safety and tolerability Immunotherapy, 2016; 8(10): 1175-1185.
  5. Borte M. i wsp. Presented at the 18th Biennial Meeting of the European Society for Immunodeficiencies; October 24–27, 2018; Lisbon, Portugal. Abstract # ESID8-0264.
  6. Więsik-Szewczyk E. i wsp. Medicine, 2018; 97(44); doi:10.1097/MD.0000000000012804.
  7. Frost G.I. Expert Opin Drug Deliv, 2007; 4: 427-440.
  8. Bookbinder L.H. i wsp. J Control Release, 2006; 114: 230-241.
  9. Shapiro S.D. i wsp. J Clin Invest, 1991; 87(5): 1828-1834.
  10. Toyama B.H., Hetzer M.W. Nat Rev Mol Cell Biol, 2013; 14(1): 55-61.
  11. Stovner J. i wsp. Cancer Chemother Rep, 1962; 21: 147-148.
  12. Parkes M. i wsp. Arch Ophthalmol, 1973; 89(4): 324-328.

C-ANPROM/PL/IG/0204, 09/2022